Τhèa - Thèmes de Sciences Humaines
Eπιθεώρηση φιλοσοφικού, επιστημονικού, πολιτικού λόγου και καλλιτεχνικής παρέμβασης
Μερικοί από τους κύριους στόχους που επιδιώκει το περιοδικό αυτό είναι : Η περαιτέρω αξιοποίηση του ελληνικού φιλοσοφικού, επιστημονικού και καλλιτεχνικού δυναμικού του Βελγίου· η εφαρμογή του πλουραλισμού στις εκφραζόμενες τάσεις, ρεύματα ή προσωπικές απόψεις· και η προώθηση – κατά προτεραιότητα, όχι όμως αποκλειστικά – των συμφερόντων, των ανησυχιών και των προβλημάτων των εργατικών, καλοπροαίρετων, αλλά ασθενέστερων τμημάτων του ελληνικού και των ευρωπαϊκών λαών ή, γενικότερα, των στρωμάτων αυτών της σύγχρονης κοινωνίας.
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση, εάν αναφέρεται ο τίτλος της εργασίας, το όνομα του συγγραφέα και του μεταφραστή και το τεύχος των θ.ε.α. Οι ιδέες που περιέχονται στις δημοσιευμένες στα θ.ε.α εργασίες δεσμεύουν μόνο τους συγγραφείς ή δημιουργούς τους και όχι τη συντακτική επιτροπή ή τα μέλη της.
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση, εάν αναφέρεται ο τίτλος της εργασίας, το όνομα του συγγραφέα και του μεταφραστή και το τεύχος των θ.ε.α. Οι ιδέες που περιέχονται στις δημοσιευμένες στα θ.ε.α εργασίες δεσμεύουν μόνο τους συγγραφείς ή δημιουργούς τους και όχι τη συντακτική επιτροπή ή τα μέλη της.
Ποιητική συλλογή της Σωτηρίας Τσαπαλίρα
La vivifiante 2010
Η Σωτηρία Τσαπαλίρα γεννήθηκε στην Πάτρα το 1959. Σπούδασε Νομικά στην Αθήνα και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Κοινωνιολογία του Δικαίου και τις Πολιτικές Επιστήμες στο Παρίσι (Paris II). Παρακολούθησε μαθήματα Ιστορίας της Σκηνοθεσίας και Σύγχρονης Θεατρικής Γραφής στο Paris VIII.
Εργάστηκε ως δικηγόρος στην Πάτρα και στην ΕΡΤ ως Παραγωγός Εκπομπών Λόγου με ειδίκευση σε θέματα πολιτισμού, επιστήμης και ραδιοφωνικών ντοκυμαντέρ. Έχει βραβευτεί δύο φορές, το 1991 και το 1993, από το Διεθνές Ραδιοτηλεοπτικό Πανεπιστήμιο (URTI ) σε διεθνείς διαγωνισμούς για ραδιοφωνικά προγράμματα. Εκπομπές της έχουν μεταδοθεί από τη Γαλλική, την Ελβετική και τη Ραδιοφωνία του Μαρόκου.
Έχει διδάξει στο ΑΤΕΙ Πάτρας Κοινωνιολογία και Ιστορία των Πολιτικών Θεωριών.
Άρθρα της έχουν δημοσιευθεί στην Αυγή, στο δόντι, στο Σύμβουλο Επιχειρήσεων κ.α. Εχει συμμετάσχει στη μετάφραση του Βιβλίου του Νiklas Luhmann Η πραγματικότητα των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας, Αθήνα, 2003.
Μια κριτική παρουσίαση από τον Γιώργο Α. Αθανασόπουλο, θ.ε.α. τεύχος 8, Μάιος 2010 :
Μετουσιώνοντας το βίωμα : η λιγόλογη τέχνη της Σωτηρίας
Ο Άλλος της Απουσίας είναι η πρώτη ποιητική συλλογή της Σωτηρίας Τσαπαλίρα και το πρώτο βιβλίο , εκτός από το περιοδικό θ.ε.α., που εκδίδει η μη κερδοσκοπική ένωση La Vivifiante.
Η ποιήτρια γεννήθηκε στην Πάτρα, όπου και ζει τώρα έχοντας εργαστεί εκεί ως δικηγόρος και ως Παραγωγός Εκπομπών Λόγου στην ΕΡΤ, έχει δε διδάξει (Κοινωνιολογία και Ιστορία των Πολιτικών Θεωριών) στο ΑΤΕΙ Πάτρας.
Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και, μεταπτυχιακά, Κοινωνιολογία του Δικαίου και Πολιτικές Επιστήμες (δύο D.E.A.) στο Παρίσι (Paris ΙΙ).
Πληρέστερο βιογραφικό υπάρχει στο τέλος του βιβλίου.
Παρ’ όλο που είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή, γράφει με αξιοθαύμαστη σιγουριά και με απόλυτο έλεγχο και γνώση της ελληνικής γλώσσας. Λέει μόνο αυτά που θέλει και τα λέει με πλήρη συγκινησιακή φόρτιση, χωρίς να διστάζει μπροστά στην έκφραση των συναισθημάτων. Έκφραση όμως, που χαρακτηρίζεται από λιτότητα, απόσταση και αξιοπρέπεια.
Ερωτικά τα περισσότερα στην προέλευση και την έμπνευσή τους, είναι πολλές φορές ποιήματα πόνου, που όμως εν μέρει χαροποιούν με την όμορφη και καλόστικτη γλώσσα τους, η οποία καταλήγει συχνά στην έκπληξη και την αποκάλυψη.
*
Μερικές φορές, η λέξη με την οποία αρχίζει και η λέξη με την οποία τελειώνει ένα βιβλίο ποίησης συμβαίνει να έχουν κάποια ουσιαστική ερμηνευτική σημασία, άλλοτε να είναι αποκαλυπτικές· τίποτε λιγότερο. Το βιβλίο Ο Άλλος της Απουσίας, της Σωτηρίας Τσαπαλίρα, αρχίζει με τη λέξη “Το βράδυ...” και λήγει με τη λέξη “αρχή” (“...από την αρχή.”). Ποια είναι άραγε η ανατροπή την οποία συνεπάγεται και υποδηλώνει αυτή η αντιστροφή που φαίνεται τυχαία, καθώς οι δυο λέξεις χωρίζονται από ολόκληρο το κείμενο της συλλογής, ήτοι 46 σελίδες ή ισάριθμα ποιήματα ;
Ολόκληροι οι αντίστοιχοι στίχοι είναι : “Το βράδυ της συντριβής” και “θα πλέξω το κουβάρι από την αρχή.” Όλα αρχίζουν λοιπόν από ένα τέλος· και μάλιστα συντριπτικό, όχι αίσιο. Ποια όλα δηλαδή ; Η ποίηση της Σωτηρίας – και όση ζωή εξαρτάται από την ποίηση. Όχι όλη η ζωή. Η ζωή προηγήθηκε, κατέληξε σε συντριβή, ανάβλυσε η τέχνη, η δημιουργία με δουλειά και μόχθο, που πλουτίζει πια όχι μόνο τη δική της μα και τη δική μας ζωή. Επειδή η ποίηση δεν έχει τέλος, γιαυτό το βιβλίο τελειώνει με την υπόσχεση μιας νέας αρχής· ενός νέου έργου τέχνης και συνάμα μιας νέας ζωής (Το τελευταίο ποίημα είναι αφιερωμένο “στη Διαμαντένια”, που δεν είν’ άλλη από την κορούλα της ποιήτριας).
Η ανατροπή λοιπόν αυτή συνίσταται στην εξουδετέρωση των αρνητικών συνεπειών της “συντριβής”, δια μέσου της τέχνης. Της τέχνης ως θεραπείας , ως επούλωσης των βιωμάτων και ως παρήγορης πλέον ανακαίνισης του εσωτερικού κόσμου όχι μόνο του ποιητή, αλλά και των αναγνωστών του.